Powszechny obowiązek obrony – jak można go wypełnić?

Powszechny obowiązek obrony – jak można go wypełnić?

Powszechny obowiązek obrony Rzeczypospolitej Polskiej obejmuje wszystkich obywateli polskich, którzy są zdolni ze względu na wiek i stan zdrowia do wykonywania tego obowiązku. Obywatel polski będący równocześnie obywatelem innego państwa nie podlega powszechnemu obowiązkowi obrony, jeżeli stale zamieszkuje poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Jak wypełnić powszechny obowiązek obrony?  Do jakiego wieku istnieje powszechny obowiązek obrony? To główne pytania związane z powszechnym obowiązkiem obrony, na które odpowiem w tym artykule.

Powszechny obowiązek obrony –  jak wypełnić?

O tym, jak można wypełnić powszechny obowiązek obrony mówi art. 4. ust. 2 ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP.

Art. 4. ust. 2 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej
W ramach powszechnego obowiązku obrony obywatele polscy są obowiązani do:
1) pełnienia służby wojskowej,
2) wykonywania obowiązków wynikających z nadanych przydziałów kryzysowych i przydziałów mobilizacyjnych,
3) świadczenia pracy w ramach pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych,
4) pełnienia służby w obronie cywilnej,
5) odbywania edukacji dla bezpieczeństwa,
6) uczestniczenia w samoobronie ludności,
7) odbywania ćwiczeń w jednostkach przewidzianych do militaryzacji i pełnienia służby w jednostkach zmilitaryzowanych,
8) wykonywania świadczeń na rzecz obrony
– na zasadach i w zakresie określonych w ustawie.

To, na jakich zasadach i w jakim zakresie obywatel jest obowiązany do wypełniania powszechnego obowiązku obrony, zależy przede wszystkim od tego czy chodzi o żołnierza rezerwy, czy też tzw. osoby przeniesionej do rezerwy niebędącej żołnierzem rezerwy. Również inny jest sposób wypełnienia powszechnego obowiązku obrony w czasie wojny i w czasie pokoju.

Powszechny obowiązek obrony do jakiego wieku?

Powszechny obowiązek obrony polegający na pełnieniu służby wojskowej dotyczy osób w wieku od 18 roku życia. Począwszy od roku w którym kończy się osiemnaście lat życia, do końca roku kalendarzowego, w którym kończy się pięćdziesiąt pięć lat życia, a posiadający stopień podoficerski lub oficerski – sześćdziesiąt trzy lata życia. Z kolei powszechny obowiązek obrony polegający na świadczeniach osobistych, może zostać nałożony na osoby w młodszym wieku niż 18 lat. Dotyczy on bowiem osób w wieku od 18 do 60 roku życia.

Art. 4. ust. 2 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej
Na osoby posiadające obywatelstwo polskie, które ukończyły szesnaście, a nie przekroczyły sześćdziesięciu lat życia, może być nałożony obowiązek świadczeń osobistych, polegających na wykonywaniu różnego rodzaju prac doraźnych na rzecz przygotowania obrony państwa albo zwalczania klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków.

Stosunek do powszechnego obowiązku obrony RP

Stosunek do powszechnego obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej  to pojęcie prawne określające odniesienie obywatela polskiego podlegającego poborowi do czynnej służby wojskowej. Uregulowany stosunek do powszechnego obowiązku obrony RP oznacza, że obywatel służył w wojsku, odbył obowiązkowe przeszkolenie wojskowe bądź przeszkolenie wojskowe studentów . W sytuacji,  gdy stosunek do powszechnego obowiązku obrony jest uregulowany, oznacza to że Wojsko Polskie nie wymaga aktualnie od danej osoby stawienia się do poboru lub na przeszkolenie. Najczęsciej uregulowany stosunek do powszechnego obowiązku obrony jest jednym z wymogów przyjęcia kandydata do pracy, zwłaszcza w policji, czy służbach wojskowych.

Obywatel w zależności od stosunku do powszechnego obowiązku obrony RP może m.in.:

• (z określonego powodu) nie podlegać obowiązkowej służbie wojskowej,
• być poborowym,
• być przeniesionym do rezerwy po odbyciu zasadniczej służby wojskowej,
• być przeniesionym do rezerwy bez odbycia zasadniczej służby wojskowej.

Uwaga – artykuł jest zgodny ze stanem prawnym aktualnym na dzień publikacji wpisu.