Prawo Cywilne – kancelaria adwokacka od spraw cywilnych

Prawo Cywilne – kancelaria adwokacka od spraw cywilnych

Wbrew pozorom, czynności zawodowe adwokata nie ograniczają się tylko do spraw karnych. Bardzo poważną część prowadzonych przeze mnie spraw stanowią te, których przedmiotem jest prawo cywilne. Nic w tym dziwnego, ponieważ ta gałąź systemu prawnego obejmuje wszelkie przejawy ludzkiej działalności, która dotyczy każdego rodzaju spraw prywatnych, począwszy od zakupów zrobionych w sklepie spożywczym, poprzez dziedziczenie po śmierci osoby bliskiej, a skończywszy na zakresie władztwa rodziców nad dziećmi. Wszystkie one wymagają sprawnej i profesjonalnej obsługi prawnej, którą zapewnić może jedynie doświadczony adwokat.

Podkreślić trzeba, że dobry adwokat od spraw cywilnych musi odznaczać się nie tylko biegłą znajomością norm tej gałęzi prawa, ale także zasad rządzących procedurą sądową. Jego cechą charakterystyczną musi być zdolność do analitycznego myślenia oraz umiejętność dostrzegania nawet najdrobniejszych aspektów danej sprawy. Ważna jest także ostrożność, gdyż nawet najmniejszy błąd skutkować może bardzo poważnymi negatywnymi konsekwencjami dla reprezentowanej strony. Wprawny cywilista powinien także z wyprzedzeniem przewidywać kroki, które może podjąć przeciwnik procesowy.

Wszystko to oferuje moja Kancelaria Adwokacka, która od wielu lat z pełnym sukcesem zajmuje się reprezentowaniem rozmaitych podmiotów w sprawach cywilnych, także tych, które cechują się nawet największym stopniem skomplikowania. Pomoc prawną świadczę od dziesięciu lat, z należytą starannością podchodząc do każdego indywidualnego przypadku i podejmując wszelkie działania dopuszczalne przez prawo, aby wynik postępowania był jak najbardziej korzystny dla klienta.

Adwokat sprawy cywilne – Gdańsk Gdynia Sopot i reszta Polski

W ramach prowadzonej Kancelarii adwokackiej, zajmuję się udzielaniem w pełni profesjonalnych usług z zakresu prawa cywilnego. W szczególności, moja działalność obejmuje uzyskiwanie dla klientów takich świadczeń jak odszkodowanie i zadośćuczynienie w pełnej, dopuszczalnej prawem wysokości, od osób zobowiązanych do ich uiszczenia, jako sprawców czynów niedozwolonych, bądź też w związku z niewłaściwym wykonaniem umów.

Przedmiotem moich usług adwokackich z zakresu prawa cywilnego, są także takie zagadnienia cywilnoprawne, jak zdolność prawna, wady oświadczenia woli, prawo własności oraz szeroko pojęte zobowiązania, w tym kwestie związane z takimi pojęciami, jak spółka cywilna, umowa sprzedaży, na przykład samochodu, odsetki, zadatek, zaliczka, darowizna oraz najem nieruchomości.  Prowadzę postępowania, których przedmiotem jest dochodzenie długów, a także ochrona praw wierzyciela, w tym skarga pauliańska, a także wszelkie kwestie dotyczące takich podmiotów, jak osoby fizyczne, osoby prawne. Zajmuję się także prowadzeniem spraw zakresu postępowania wieczystoksięgowego (hipoteka, wpis do księgi wieczystej) oraz akty stanu cywilnego.

Dokonuję kompetentnej wykładni przepisów obowiązującego prawa, to jest kodeksu cywilnego i ustawy szczegółowych oraz innych aktów prawnych z nim związanych. Z odpowiednią biegłością stosuję normy i zasady postępowania cywilnego, tak aby jego rezultat w pełni spełniał uzasadnione oczekiwania Klienta.

Dysponuję dużym  doświadczeniem, zapewniając pełną ochronę interesów klienta w postępowaniu przed sądami powszechnymi zarówno w pierwszej instancji, jak i procedurze odwoławczej. Sporządzam także skargi kasacyjne oraz uczestniczę w postępowaniu przed Sądem Najwyższym.

Choć siedziba mojej Kancelarii znajduje się w Gdańsku, jako adwokat, sprawy cywilne prowadzę również na terenie Gdyni, Sopotu oraz poza Trójmiastem.

Pomagam zarówno Klientom mieszkającym w Polsce, jak i tym mieszkającym zagranicą. Niejednokrotnie prowadzę sprawy sądowe osób mieszkających poza granicami Polski, bez konieczności przyjazdu Klienta do Polski.

Prawo cywilne – definicja

Prawo cywilne (łac. ius civile), to system prawny, w skład którego wchodzą normy regulujące wszelkie stosunki majątkowe i związane z nimi stosunki niemajątkowe oraz stosunki osobiste między osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz innymi rodzajami podmiotów występujących w obrocie prawnym. Opiera się ono przede wszystkim na zasadzie równorzędności jego podmiotów oraz ich całkowitej autonomii. Wyraża się to faktem, iż kształtują one relacje między sobą w sposób całkowicie samodzielny, przy czym żaden z nich nie zajmuje pozycji dominującej. Normy prawa cywilnego jedynie wytyczają ogólne granice, w ramach których budowane są stosunki prawne z uwzględnieniem zasad interesu powszechnego.

Podział prawa cywilnego

Prawo cywilne, w wąskim rozumieniu, obejmuje działy prawa cywilnego, regulowane w normach Kodeksu cywilnego oraz Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dlatego też zwie się je działami kodeksowymi. Należą do nich :

1) prawo cywilne – część ogólna, która reguluje zagadnienia wspólne dla całego prawa cywilnego. Zawiera ona przepisy dotyczące osób prawnych, osób fizycznych, miejsca zamieszkania, uznania za zmarłego, mienia, czynności prawnych, regulując także zagadnienia dotyczące wady oświadczenia woli, zawierania umów, pojęć takich jak zadatek, zaliczka, warunków umownych, przedstawicielstwa oraz terminów,

2) prawo rzeczowe, odnoszące się przede wszystkim do rzeczy będących przedmiotem obrotu prawnego. Ta część prawa cywilnego obejmuje normy prawne dotyczące treści i wykonywania własności, jej ochrony, nabycia i utraty, w tym zasiedzenia, współwłasności, użytkowania wieczystego, praw rzeczowych ograniczonych, a więc użytkowania, służebności gruntowych i osobistych, zastawu na rzeczach ruchomych oraz prawach, a także posiadania,

3) prawo zobowiązań, znane jako zobowiązania, zawierające normy prawa majątkowego. W jej skład wchodzą przepisy prawne odnoszące się do wielości dłużników lub wierzycieli, dotyczące zobowiązań solidarnych, zobowiązań podzielnych i niepodzielnych, wzorców umownych i ochrony konsumenta, bezpodstawnego wzbogacenia, czynów niedozwolonych, w tym takich pojęć jak odszkodowanie i zadośćuczynienie, wykonanie zobowiązań i skutki ich niewypełnienia takie jak odsetki, potrącenia, odnowienia i zwolnienia z długu, zmiany wierzyciela i dłużnika, ochrony wierzyciela w razie niewypłacalności dłużnika, w tym skarga pauliańska. Do zakresu zobowiązań należą także przepisy regulujące część szczególną prawa cywilnego do której należą takie formy czynności prawnych, jak umowa sprzedaży, zamiany, dostawy, kontraktacji, umowa o dzieło, zlecenia i roboty budowlane, najem, w tym najem nieruchomości, dzierżawa, użyczenie, pożyczka, umowa rachunku bankowego, prowadzenie cudzych spraw bez zlecenia, umowa agencyjna, komisu, przewozu, spedycji, ubezpieczenia, przechowanie, spółka cywilna, poręczenie, darowizna, renta i dożywocie, ugoda czy przyrzeczenie publiczne,

4) prawo spadkowe, regulujące zasady rządzące przejściem praw majątkowych po osobie zmarłej na inne podmioty prawa. Zawiera ono szczegółowe regulacje w przedmiocie spadków, dziedziczenia ustawowego, rozporządzeń na wypadek śmierci, w tym testamentów i ich formy, sposobów powoływania spadkobiercy, zapisów i poleceń, wykonawcy testamentu, zachowku, przyjęcia i odrzucenia spadku, stwierdzenia nabycia spadku lub przedmiotu zapisu windykacyjnego, poświadczenia dziedziczenia i ochrony spadkobiercy, odpowiedzialności za długi spadkowe, wspólności majątku spadkowego i działu spadku, umów dotyczących spadku oraz szczególnych zasad dotyczących dziedziczenia gospodarstw rolnych,

5) prawo rodzinne, normujące stosunki prawne i majątkowe zachodzące wewnątrz rodziny. W jego skład wchodzą normy prawne dotyczące zawarcia małżeństwa, prawa i obowiązków małżonków, małżeńskich ustrojów majątkowych, ustania małżeństwa (rozwód), kwestii ojcostwa, stosunków pomiędzy rodzicami a dziećmi, w tym władzy rodzicielskiej, przysposobienia, obowiązku alimentacyjnego oraz opieki i kurateli.

Z ustawodawstwa pozakodeksowego, gałęzie prawa cywilnego stanowią także: prawo autorskie, prawo własności przemysłowej oraz prawo hipoteczne, regulujące takie zagadnienia jak hipoteka – jej treść oraz właściwości, przeniesienie wierzytelności hipotecznej, zakres obciążenia hipoteką i ochrona hipoteki, jej wygaśnięcie, kwestie związane z hipoteką przymusową, oraz księgami wieczystymi i dokonywaniem w nich wpisów.

Specyficzny charakter mają te dziedziny prawa prywatnego, które wyodrębniły się z prawa cywilnego, zachowując jednak wiele z jego podstawowych cech i dlatego zaliczane są do prawa cywilnego w szerokim rozumieniu tego pojęcia. Są to: prawo pracy, prawo własności intelektualnej, prawo handlowe, prawo rolne, prawo stowarzyszeń oraz prawo spółdzielcze.

Z prawem cywilnym wiele wspólnego mają też zagadnienia należące formalnie do dziedziny prawa administracyjnego. Przykładem może tu być akt stanu cywilnego, stanowiący wpis w księdze stanu cywilnego, który rejestruje stan prawny danej osoby, poprzez urzędowe odnotowanie określonych zdarzeń. W prawie polskim istnieją trzy rodzaje takich aktów, a mianowicie: akt urodzenia, akt małżeństwa i akt zgonu.

Źródła prawa cywilnego

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej oraz Kodeksy

Do źródeł prawa cywilnego zalicza się takie akty normatywne, które wyznaczają normy cywilnoprawne o charakterze generalnym i abstrakcyjnym.

Na samej górze drabiny legislacyjnej znajduje się Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, która w art. 87 ust. 1 stanowi, iż źródłami powszechnie obowiązującego prawa są poza nią samą: ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

W myśl ust. 2 – źródłami prawa są także akty prawa miejscowego, które ustanawiają organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawach.

Ważną funkcję prawotwórczą pełnią również takie elementy, jak: zwyczaj, zasady współżycia społecznego, wzorce umowne oraz orzecznictwo sądowe.

Naczelne miejsce w hierarchii prawa cywilnego o randze ustawowej zajmuje Kodeks cywilny, a więc ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. ( Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm. ). Zawiera on zasadniczy zbiór przepisów, a także wprowadza i definiuje podstawowe pojęcia oraz instytucje tej gałęzi prawa. Kodeks cywilny w swojej treści odzwierciedla także ogólne idee i założenia systemu prawnego oraz podstawowe wartości, do których się on odnosi, tworząc w ten sposób zasady prawa cywilnego. Spełniają one bardzo ważną rolę w procesie jego wykładni oraz w ustalonym orzecznictwie sądowym.

Obok Kodeksu cywilnego, funkcjonuje też Kodeks rodzinny i opiekuńczy –  będący ustawą z dnia 25 lutego 1964 r. ( Dz.U. Nr 9, poz. 59), zawierający przepisy dotyczące instytucji małżeństwa, pokrewieństwa, opieki i kurateli.

Ustawy odrębne

Obok wyżej opisanych podstawowych Kodeksów, istnieją także ustawy odrębne, które również regulują szereg stosunków cywilnoprawnych, takie jak na przykład ustawa o własności lokali, prawo wekslowe i czekowe, prawo upadłościowe i naprawcze, ustawa o księgach wieczystych i hipotece, czy też ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Rozporządzenia

Do ustaw wydawane są rozporządzenia, a więc akty wykonawcze.

Zgodnie z art. 92 Konstytucji RP ich autorami są organy wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Delegacja ustawowa zawarta być może także w Kodeksie cywilnym oraz ustawach odrębnych.

Umowy międzynarodowe

Do źródeł powszechnie obowiązującego prawa należą także ratyfikowane umowy międzynarodowe. Są one stosowane w polskim systemie prawnym wprost, bądź jeśli wynika to z ich treści – konieczne jest uprzednie uchwalenie odpowiedniej ustawy.

Zwyczaj

Zwyczaje odgrywają jedynie pomocniczą rolę w polskim systemie prawnym, nie stanowiąc bezpośredniego źródła prawa cywilnego. Należy przez nie rozumieć mocno utrwaloną w danej społeczności praktykę określonego postępowania, która charakteryzuje się odpowiednio długim okresem stosowania i utrwalonym przekonaniem o potrzebie postępowania w zgodny z nią sposób. Zwyczaje nie mogą być sprzeczne z zasadami współżycia społecznego oraz z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa.

Zasady współżycia społecznego

Zasady współżycia społecznego stanowią ustalone poglądy moralne, odwołujące się do wszystkiego tego, co przyzwoite, słuszne oraz zgodne z poczuciem sprawiedliwości. Klauzula zasad współżycia społecznego odwołuje się również do powszechnie uznanych w kulturze naszego społeczeństwa wartości, które są zarazem dziedzictwem i składnikiem kultury europejskiej. Na zasady współżycia społecznego można powoływać się tylko i wyłącznie wtedy, gdy prawo na to zezwala, zawierając w tym celu stosowne odesłanie.

Wzorce umowne

Wzorce umowne stanowią zbiór jednostronnie ustalonych, z góry przygotowanych klauzul umownych przedstawianych drugiej stronie w celu zawarcia umowy. Występują one w postaci ogólnych warunków umów, regulaminów, wzorów umów, umów typowych, taryf oraz formularzy umów.

Zgodnie z art. 384 § 1 k.c. – ustalony przez jedną ze stron wzorzec umowy, w szczególności ogólne warunki umów, wzór umowy, regulamin, wiąże drugą stronę, jeżeli został jej doręczony przed zawarciem umowy. W razie gdy posługiwanie się wzorcem jest w stosunkach danego rodzaju zwyczajowo przyjęte, wiąże on także wtedy, gdy druga strona mogła się z łatwością dowiedzieć o jego treści. Nie dotyczy to jednak umów zawieranych z udziałem konsumentów, z wyjątkiem umów powszechnie zawieranych w drobnych, bieżących sprawach życia codziennego (art. 384 § 2 k.c.). W razie sprzeczności treści umowy z wzorcem umowy strony są związane umową (art. 385 § 1 k.c.).

Orzecznictwo sądowe

Orzecznictwo sądowe jest źródłem prawa cywilnego o charakterze pośrednim. Ma wpływ na jego kształt poprzez prawidłową wykładnię jego przepisów, a także oddziałuje na ustawodawcę. Szczególną rolę w tym zakresie odgrywa Sąd Najwyższy, który dokonuje często wiążących interpretacji norm prawnych, zwłaszcza tych, które powodują rozbieżności w praktyce stosowania prawa.

Zasady prawa cywilnego

Zasady prawa cywilnego to normy prawne, które odgrywają bardzo ważną  rolę w jego systemie. Wskazując one podstawowe wartości jakie powinny być  realizowane przez prawo cywilne oraz wyznaczają kierunek i rodzaje działań, jakie w tym celu mają być podjęte.

Do najważniejszych z nich, należą :

1) zasada nieretroakcji, która oparta jest na jednej z podstawowych paremii prawniczych – prawo nie działa wstecz (łac. lex retro non agit). Jej emanacją na gruncie prawa polskiego jest art. 3 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym – jeśli z brzmienia lub celu ustawy nie wynika inaczej, nie ma ona mocy wstecznej,

2) zasada zakazu nadużywania praw podmiotowych, wyrażona w art. 5 k.c. który stanowi, że – nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony,

3) zasada ochrony osobowości każdego człowieka w równej mierze, która polega na przyjęciu, że dobra osobiste każdej osoby są w pełni chronione i każdy, bez względu na sytuację materialną, jest równy wobec prawa. Na zasadę tą składają się: zdolność prawna, która przysługuje wszystkim, zdolność do czynności prawnych, ograniczona jedynie przyczynami naturalnymi, oraz system praw stanowiących ochronę praw niemajątkowych, związanych z integralnością fizyczną i psychicznym życiem człowieka, a więc dobra osobiste,

4) zasada pełnej i równej ochrony mienia podmiotów prawa cywilnego, polegająca na zabezpieczeniu w identyczny sposób przez przepisy prawa uprawnień każdego właściciela. Wyraża się to w jednolitym uregulowaniu takich pojęć, jak: prawo własności, zasady dziedziczenia po osobie zmarłej oraz gwarancje, że w przypadku wywłaszczenia osoba uprawniona otrzyma pełne odszkodowanie w słusznej wysokości,

5)  zasada autonomii woli – oznacza kompetencje podmiotów prawa cywilnego do swobodnego kształtowania stosunków cywilnoprawnych poprzez dokonywanie czynności prawnych (tzw. swoboda umów). Jedynym ograniczeniem w tym zakresie jest zakaz przekraczania granic obowiązującego prawa,

6) zasada ochrony dobrej wiary, mająca na celu zapewnienie ochrony podmiotowi, który działa w mylnym, lecz usprawiedliwionym okolicznościami przeświadczeniu o tym, że przysługuje mu dane prawo lub istnieje określony stosunek prawny,

7) zasada równości wszystkich obywateli – oznacza zagwarantowanie każdemu obywatelowi formalnej równości wobec prawa,

8) zasada praw podmiotowych, zgodnie z którą podstawą korzystania przez obywateli z dóbr jest prawo o ustawowo zagwarantowanej treści,

9) zasada cywilnej odpowiedzialności za długi i za szkodę, w myśl której za swoje zobowiązania (długi) dłużnik odpowiada całym swoim majątkiem. Zobowiązany jest on też do naprawienia całości szkody, którą wyrządził,

10) zasada jedności prawa cywilnego, według której całokształt przepisów regulujących obrót prawny, nie tworzy oddzielnej gałęzi prawa, lecz stanowi dział prawa cywilnego,

11) zasada pełnej ochrony rodziny, wskazująca, że przepisy prawa cywilnego powinny być tak tłumaczone, jak wymaga tego dobro dziecka i całej rodziny,

12) zasada ochrony praw cywilnych przez niezawisłe sądy, zgodnie z którą każdy obywatel ma prawo do sprawiedliwego procesu, prowadzonego przez niezawisłe sądy.

Podmioty prawa cywilnego

Zagadnienie podmiotów prawa cywilnego regulują przepisy art. 8 oraz art. 33 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z nimi, wyróżnić można :

1) osoby fizyczne, które istnieją od chwili urodzenia do chwili śmierci,

2) osoby prawne, które istnieją od chwili powstania, co następuje najczęściej poprzez dokonanie wpisu takiej jednostki do właściwego rejestru, do momentu ustania, a więc przede wszystkim wykreślenia z rejestru. Są nimi Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym szczególne przepisy prawne przyznają osobowość prawną,

3) jednostki organizacyjne bez osobowości prawnej, które jednak posiadają zdolność do dokonywania czynności prawnych. Nazywane są one „ułomnymi osobami prawnymi” i stosuje się do nich przepisy o osobach prawnych.

Zasady postępowania cywilnego

Każdy prawnik zajmujący się prawem cywilnym musi także swobodnie poruszać się wśród norm postępowania cywilnego. Podstawową regulacją prawną w tym przedmiocie jest ustawa z dnia 17 listopada 1964 roku – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.). Tak jak w przypadku prawa cywilnego, również procedura cywilna charakteryzuje się szeregiem podstawowych zasad, które rządzą jej przebiegiem. Wynikają one bądź wprost z przepisów prawa lub powstają na skutek dokonywanej interpretacji przepisów. Zasady postępowania cywilnego zawierają najważniejsze i przewodnie idee systemu prawa procesowego o ogólnym charakterze.

Do najważniejszych z nich należą :

1) zasada prawdy, zgodnie z którą sąd rozstrzygający daną sprawę ma za zadanie dążyć do wyjaśnienia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności, mając za cel wykrycie realnie istniejącego stosunku prawnego łączącego obie strony sporu. Jego wyrok musi zapewniać zgodność ustaleń sądu z rzeczywistym stanem faktycznym i prawnym istniejącym pomiędzy stronami. Sam sąd nie jest uprawniony do samodzielnego prowadzenia postępowania dowodowego, należy to bowiem do stron. Sąd powinien jedynie dopuszczać dowody zgłaszane przez strony i brać je pod uwagę wydając wyrok, który powinien  wyrażać zgodność ustaleń sądu z  rzeczywistym stanem faktycznym i  prawnym istniejącym pomiędzy stronami,

2) zasada równości stron, w myśl której strony postępowania sądowego mają dokładnie takie same prawa i obowiązki. Każda z nich musi posiadać możliwość korzystania z jednakowych środków prawnych w celu obrony swoich interesów,

3) zasada kontradyktoryjności, stanowiąca, iż pomiędzy stronami procesu cywilnoprawnego toczy się spór i to na nich ciąży obowiązek udowodnienia swoich twierdzeń. Rolą sądu jest jedynie odgrywanie roli arbitra, który wydaje wyrok,

4) zasada jawności,  której istotą jest fakt, że sprawy rozpoznawane przed sądami są w pełni jawne. Każda ze stron ma dostęp do akt sprawy i może uczestniczyć w rozprawach, mając jednocześnie prawo do otrzymywania odpisów orzeczeń i protokołów. Rozciąga się to również na osoby postronne, gdyż każda osoba uprawniona jest do wejścia na salę, w której odbywa się rozprawa sądowa i śledzenia jej przebiegu.  Wyłączenie tej zasady dopuszczalne jest tylko w przypadkach szczególnych (ze względu na moralność, bezpieczeństwo, porządek publiczny, ochronę życia prywatnego stron lub ważny interes prywatny), na podstawie postanowienia sądu bądź z mocy samego prawa, jak to jest w przypadku spraw o rozwód lub unieważnienie małżeństwa. Jednakowoż, również i w takich sprawach, orzeczenie ogłasza się publicznie,

5) zasada ustności i pisemności, wyrażająca się tym, iż zasadniczym sposobem komunikacji stron z sądem jest droga ustna oraz pisemna. Z zasadą ustności mamy do czynienia wówczas, gdy sąd bierze pod uwagę jedynie czynności dokonane w formie ustnej, jak to jest w przypadku rozprawy. Zasada pisemności ma miejsce, gdy czynności procesowe dokonywane są pisemnie, jak na przykład wniesienie kasacji,

6) zasada koncentracji materiału dowodowego, zgodnie z którą sąd dąży do rozstrzygnięcia sprawy już na pierwszej rozprawie, gromadząc dowody w taki sposób, aby było to możliwe,

7) zasada formalizmu procesowego, zgodnie z którą wszystkie czynności procesowe, jakie są dokonywane w trakcie postępowania cywilnego mają swoją ściśle określoną formę, a więc pisemną bądź ustną, a także termin i miejsce,

8) zasada swobodnej oceny dowodów, polegającą na tym, iż tylko i wyłącznie sąd dokonuje oceny wiarygodności i mocy dowodów na podstawie własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału,

9) zasada bezpośredniości, stanowiąca, że całe postępowanie, w tym także rozpoznawcze musi być prowadzone przed sądem, który ma wydać wyrok w danej sprawie. Odnosi się to w szczególności do postępowania dowodowego,

10) zasada dyspozycyjności, wyrażająca się wyłącznym uprawnieniem stron stosunków cywilnoprawnych do korzystania przed sądem z formalnych środków ochrony swoich praw, które są z nimi związane, jak na przykład wytoczenie powództwa.

Jeśli oczekujesz, że Twoja sprawa z zakresu prawa cywilnego zostanie rozstrzygnięta na Twoją korzyść i zgodnie z zasadami obowiązującymi w przedmiocie zarówno prawa materialnego, jak i procedury moja Kancelaria jako podmiot gwarantujący szybkie, profesjonalne oraz w pełni kompetentne jej prowadzenie jest najlepszym wyborem.